Mamy Gehry'ego!

Nie jest tak źle. Na polski rynek wchodzi właśnie chluba marki „Wyborowa” - Wyborowa Exquisite. Butelkę zaprojektował nie kto inny, jak sam Frank O’ Gehry, laureat Nagrody Pritzkera za rok 1989. Nie ukrywam, że wjeżdżamy do Polski na fali sukcesu - mówi Andrzej Szumowski, wiceprezes zarządu Wyborowej SA.

No i mamy dekonstruktywizm, nie ma się co czepiać. Miało być pięknie, a wyszło jak zwykle - po polsku. Tego, na co liczyliśmy nie ma - ale flaszka jest. Czas już chyba kończyć ten serial o MSN. Niech się toczy. Przy okazji jubileusz - 50 post. Na zdrowie.

A jednak serialu ciąg dalszy:
Adam Szymczyk broni projektu Kereza.

I jeszcze jeden odcinek: List otwarty Sebastiana Cichockiego.

Stanowisko w sprawie rezultatów konkursu na opracowanie koncepcji architektonicznej budynku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Chciałbym wyrazić swoje poparcie dla projektu na opracowanie koncepcji architektonicznej Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie autorstwa studia Christian Kerez, Architekt ETH/SIA ze Szwajcarii. Zwycięski projekt został wyłoniony w demokratycznie przeprowadzonym konkursie. Nie są mi znane techniczne ani merytoryczne powody, dla których należałoby odstąpić od jego realizacji. Muzeum według wizji Christiana Kereza perfekcyjnie wpisałoby się w chaotyczną zabudowę wokół Pałacu Kultury i Nauki, porządkując ją swą minimalistyczną, surową bryłą. Budynek ten jest elastyczny, modyfikowalny, spełniający wymogi, jakie można postawić architekturze projektowanej dla potrzeb aktualnej sztuki. Z niepokojem przyjmuję zwłaszcza głosy krytyków sztuki, którzy dali ponieść się rozbuchanej wizji muzeum - symbolu, jego mniej lub bardziej politycznym celom, odsuwając na dalszy plan mającą wypełniać budynek sztukę. Bolesny jest fakt, że taka postawa (zwłaszcza zgłaszanie zastrzeżeń przez członków jury już po podpisaniu wyników konkursu) może mieć realny wpływ na ostateczną decyzję o odstąpieniu od realizacji projektu. Byłby to ogromny błąd dla polskiego środowiska artystycznego, którego być może nie będzie nam dane naprawić przez następne lata.

z poważaniem, Sebastian Cichocki dyrektor programowy Kroniki, kurator pawilonu polskiego na 52. Biennale Sztuki w Wenecji PS. Zajmuję głos jako osoba, która w 2006 roku została zaproszona w oficjalnym liście do wejścia w skład Rady Programowej MSN w Warszawie.

Update z 3 marca:

Relacja warszawskiej dyskusji z Kerezem. Ciekawa, bo niuansuje całą sytuację. Poza tym - merytoryczna, pokazuje jednak pewne niedociągnięcia (łagodnie mówiąc) w postępowaniu naszych notabli. I to właśnie "polskie piekło" było przedmiotem mojej - i nie tylko - krytyki, a nie tylko kwestie stricte estetyczne. Kerez jest spokojny, podkreśla, że można dyskutować, zastanawiać się, ulepszać. Broni bryły czystej, tłumaczy, dlaczego jest lepsza od "rzeźby" - właśnie w towarzystwie PKiN. Dziwi się polskim obyczajom dotyczących dyskusji na szczeblu publicznym.

Na ilustracji jedyne dzieło Franka O’ Gehry’ego na ziemiach polskich.